Bildung (German: [ˈbɪldʊŋ], “education, formation, etc.”) refers to the German tradition of self-cultivation (as related to the German for: creation, image, shape), wherein philosophy and education are linked in a manner that refers to a process of both personal and cultural maturation. This maturation is described as a harmonization of the individual’s mind and heart and in a unification of selfhood and identity within the broader society, as evidenced with the literary tradition of Bildungsroman.

In this sense, the process of harmonization of mind, heart, selfhood and identity is achieved through personal transformation, which presents a challenge to the individual’s accepted beliefs. In Hegel’s writings, the challenge of personal growth often involves an agonizing alienation from one’s “natural consciousness” that leads to a reunification and development of the self. Similarly, although social unity requires well-formed institutions, it also requires a diversity of individuals with the freedom (in the positive sense of the term) to develop a wide-variety of talents and abilities and this requires personal agency. However, rather than an end state, both individual and social unification is a process that is driven by unrelenting negations.

In this sense, education involves the shaping of the human being with regard to his/her own humanity as well as his/her innate intellectual skills. So, the term refers a process of becoming that can be related to a process of becoming within Existentialism.

https://en.wikipedia.org/wiki/Bildung

Bildung en kunst

Naast de meer specifieke verbreding vanuit het minoren aanbod (Ausbildung) kiezen we ervoor om bij de minoren ook aandacht te geven aan “horizon verbreden”. Het gaat hierbij om een internationale dimensie en een deel “Bildung”. Er is aandacht voor vorming, opvoeding en het kennen en waarderen van kunst- en cultuurdoelen welke ook voor een aankomend leerkracht in de 21ste eeuw van belang zijn.

(Uit opleidingsplan werkplekbekwaam 2018)

De profieldelen van de kennisbases kunstvakken

en art for art sake  english version worden onder ander als kader gebruikt.

website kennisbasisprofieldelen kunstvakken

website rapport art for art sake

Rechtvaardiging van kunstonderwijs

Voor de auteurs van het rapport ligt de belangrijkste rechtvaardiging voor kunstonderwijs dan ook niet in mogelijke neveneffecten maar in de unieke, intrinsieke waarde van kunst en de daarmee verbonden vaardigheden en attitudes:

• Door kunstonderwijs verwerven kinderen en jongeren in de eerste plaats kunstzinnige vaardigheden en doen ze kennis over kunst op.
• Goede kunsteducatie kan een eigen, unieke bijdrage leveren aan de ontwikkeling van waarnemingsvermogen, verbeeldingskracht, uitdrukkingsvermogen, een onderzoekende houding, vasthoudendheid, reflectievermogen en communicatieve vaardigheden. Daarvoor is wel een goede didactische aanpak nodig.
• Kunsteducatie kan de basis leggen voor vakopleidingen en hogere opleidingen voor creatieve functies in de samenleving. Niet alleen artistieke beroepen, maar ook wetenschap en bedrijfsleven vragen om vaardigheden die in de kunsten en in kunsteducatie ontwikkeld worden.
• Kunst- en Cultuureducatie levert een bijdrage aan het culturele zelfbewustzijn van kinderen.Het cultureel zelfbewustzijn is veelzijdig en complex.Het cultureel zelfbewustzijn is:
  • persoonlijk (individueel);
  • gemeenschappelijk (collectief, historisch)
  • menselijk (universeel)

  Voor het onderwijs ligt er de taak om bij leerlingen hun cultureel zelfbewustzijn te ontwikkelen omdat het ten grondslag ligt aan hun handelen. Het zet aan tot daden.

  Cultuur

  We hanteren het begrip cultuur in de ruime, sociologische opvatting (Zie Van Heusden: Naar een doorlopende leerlijn Cultuuronderwijs, blz. 61,62)

  Cultuur is de basis van menselijk handelen. Het is een proces waarbij herinneringen worden gebruikt om met de steeds veranderende werkelijkheid om te gaan. Cultuur is een cognitieve activiteit, een mentaal proces. Cognitie is de verbinding tussen herinnering en actualiteit.

  Cultuur kan ook betrekking hebben op de cultuur zelf, de cultuur reflecteert dan op de cultuur.

  Het gaat hier om het geheel aan activiteiten waarmee we op onszelf reflecteren. Mensen nemen zichzelf waar, verbeelden, conceptualiseren en analyseren zichzelf.

  Ze doen dat zowel individueel als gemeenschappelijk.

  Deze zelfreflectie (metacognitie) vormt de basis van ons cultureel zelfbewustzijn.

  Cultuuronderwijs leert leerlingen omgaan met constante veranderingen die ze in hun persoonlijk leven of in de maatschappij tegenkomen. Om te kunnen omgaan met uiteenlopende situaties, (in de wereld, maatschappij of persoonlijk leven) die leerlingen niet direct herkennen is het belangrijk dat leerlingen weten hoe ze de vier basisvaardigheden en de verschillende media kunnen gebruiken om over hun proces te kunnen communiceren.

  Culturele basisvaardigheden

  Voor het omgaan met de veranderende werkelijkheid zijn vier culturele basisvaardigheden’ beschikbaar:

  • Waarneming (zintuiglijk, voelen, ruiken, zien, kijken, luisteren: concreet en gevoel, emotie)
  • Verbeelding (fantasie, kunst, hetgeen je waargenomen hebt manipuleren, er in je hoofd iets nieuws van maken – techniek, design, zorg).
  • Conceptualisering (denken, filosoferen, verschijnselen onder één noemer brengen, taal, symboolsystemen)
  • Analyse (wetmatigheden, modellen, kenmerken, structuren – wiskunde)

   Media

  Cultuuronderwijs is altijd actief zowel in het meemaken (receptie) als in het maken (productie). Bij beide vormen zal reflectie plaatsvinden

   Voor het omgaan met de veranderende werkelijkheid is het belangrijk dat leerlingen weten hoe ze de verschillende media ( de dragers van cultuur) kunnen gebruiken.

  Deze media zijn:

  • Ons lichaam (beweging, klank, rituelen)
  • Voorwerpen ( kleding, instrumenten, gerechten)
  • Taal (gesproken en geschreven, verhalen, boeken, teksten, poëzie)
  • Grafische symbolen ( foto’s, film, tekeningen, schema’s, film

   

• Website over Artistiek onderzoek, kunst als wetenschap

               Video over Bildung

Website, Wij willen Bildung! Wij willen Bildung! geraadpleegd op 8 mei 2015

Door Sander Pleij 3 april 2012

Respect, weet je

De cruciale reden om aan Bildung te doen is dat niemand, níemand, het complete programma kan vaststellen van wat een samenleving op een bepaald moment nodig heeft. Dat veronderstelt namelijk dat een samenleving iets als een midden, of ‘een ik’ heeft (zoals Stalin, Mao en Hitler dachten).Onderwijs kan niet dé adequate kennis overdragen die dé samenleving nodig heeft. Veel mensen werken in vakken die nog niet bestonden toen ze naar school gingen en veel docenten geven les in vakken die er in hun studietijd nog niet waren. Leraren leiden op tot een samenleving die er nog niet is.

School is de voortzetting van het klooster met andere middelen en is ook nu nog een autoritaire bekeringsmachine, zegt Peter Sloterdijk. De leerlingen worden slechts tot andere beroepen opgeleid dan de monniken. Sloterdijk zegt in dat aanstaande boek over Bildung in een interview met René Gude: ‘We kidnappen de kinderen nu nog op zeer jonge leeftijd om ze op te nemen in een schoolsysteem dat structureel veel overeenkomsten heeft met de kloosters.’

Wanneer doen we het dan wel goed? Een mooie trend is de ontwikkeling van canons. Van de geschiedeniscanon tot de bètacanon, er werden er de afgelopen vijftien jaar vele opgesteld. En terecht: eerst de bestaande vijftig lemma’s weten, vervolgens beargumenteren dat er onmiddellijk tien uit moeten ten faveure van je eigen tiental!

De serieuze boekenlijst zou weer moeten worden ingesteld – en dan nooit meer zeggen dat lezen ‘leuk’ moet zijn. Als je veertien bent is niks wat volwassenen je aanbieden leuk.

Verbreding van het aanbod dus, maar ook binnen de specialisatie behoort Bildung een rol te blijven spelen. Voorbeeld. In Denemarken was het niveau van de eerstejaars zo achteruitgegaan dat in 2007 de economiefaculteit van de Universiteit van Kopenhagen in godsnaam dan maar aan de Bildung ging. Er werd een compleet programma opgezet voor het vak wiskunde. Bildung werd daarin geïntroduceerd in de vorm van aandacht voor geschiedenis, logica, filosofie. Dat resulteerde in veel betere cijfers voor de studenten die nu hun nieuwe kennis in een traditie konden plaatsen en inzagen wat de maatschappij, maar ook zij persoonlijk aan de verwerving van die kennis hadden.

Nog een: het vak van leraar in ere herstellen. Hoe? Ja, leuk of niet, daar is maar één maatregel voor: meer aanzien (respect, weet je) krijg je als je meer verdient. Meer salaris voor leraren dus – en dan niet die idiote bonusstructuur: omdat je hard werkt, verdien je een goed salaris, geen toetje.

Nog iets: buitenschoolse Bildung. De stemming aan het begin van de eenentwintigste eeuw is dat de mens er niet zomaar op los kan leven maar dat hij een bewust leven moet ‘leiden’. Daar is niks mis mee, ware het niet dat het moeilijk blijkt om er vervolgens inhoud aan te geven. Daarvan getuigt wel de opkomst van alternatieve religies, trends als yoga, mindfulness, je leven in dienst stellen van armen, de wereldvrede, een lifestyle als ‘duurzaam’ leven, Apple of H&M. Willen we toch lekker bezig blijven, waarom zouden we bij Bildung dan alleen aan school en universiteit denken? Bildung is een project voor het leven geworden. We zijn nooit af. We worden niet voor niets bekogeld met aanbiedingen voor ons eigen life-long learning project.

Zonder Bildung valt de gemeenschap uit elkaar, zo ook de gemeenschap van de western liberal arts education. Luister daarom eens naar een van de vaders van de Europese Unie: Jean Monnet. Hij was een van de oprichters van de EEG (de Europese Economische Gemeenschap), maar verzuchtte aan het einde van zijn leven: ‘Als Europa zou worden gereconstrueerd, zou ik dit keer beginnen met cultuur in plaats van economie.’

De bakermat voor die western liberal arts education die de decaan uit Singapore wilde, ligt in Europa, in het Europa van de vermaledijde, uiteenvallende Europese Unie. Zonder Bildung geen Europa. Daarom moeten we aan die Bildung gaan werken, dan volgt de economie.

Het is nu: eerst de moraal, dan volgt het vreten vanzelf.